Vietnam blog 2

Maandag 21mrt

Weer vroeg uit de veren om naar Ninh Binh te gaan, mooi gebied met de bekende karstgebergte (van die puntige bergen die uit het niets uit de grond schieten). Afscheid genomen van Lily onze lieve receptioniste. We werden op de toer vergezeld door 2 Belgen, 2 Indiërs en 9 polen. Eerst een stukje rijden. Was wat verwarring over waar ze ons aan het eind van de dag naar toe zouden brengen, omdat ze aan het eind van de dag terug gingen naar Hanoi. "Uhhhh not us, we are staying in Ninh Binh." "Are you sure?" "Duhhh Yes!"..... toch maar even checken. En gelukkig had ik gelijk.... je zou het niet denken, maar ik vergis me ook wel eens...Hahahha!

Er werd ons verteld dat we eerst gingen fietsen ... toen werd ik al een beetje zenuwachtig en daarna naar een uitkijk post boven in de bergen. Om daar te komen moesten we 500 treden omhoog..... we keken elkaar aan. Ik zei tegen Rod het fietsen ga ik wel proberen, maar die trappen gaat niet lukken. Hij knikte alleen maar. Dit zijn jammer genoeg de overblijfselen van de Covid dik 2 jaar geleden. Of dat ooit nog veranderd betwijfel ik, maar we blijven gewoon proberen. Aangekomen op bestemming moesten we een fiets uitzoeken. Ze zagen er niet uit maar trapte verbazend lekker. Het was voornamelijk vlak dus ik heb het vol kunnen houden op een inieminie heuveltje na, daar moest ik dan ook meteen afstappen. We kregen koningstempels te zien, niet te verwarren met boeddhistische tempels.... al leken ze daar verdacht veel op en wat van de omgeving. Prachtig! Waar je keek staken puntige bergen de lucht in. Gaaf om te zien! Na de lunch gingen we naar de Mua Caves met de 500 treden. Vanaf een afstand zagen we de trap tegen de berg omhoog al! Rod ging samen met de groep naar boven. Ik bleef beneden rondstruinen want er was genoeg te zien. Halverwege hun tocht naar boven belde Rod mij al hijgend en puffend om te zeggen dat ik al naar de grot kon gaan die beneden was. En dat het maar goed was dat ik het niet had geprobeerd, arme jongen... Helemaal boven heeft Rod met mij gefacetimed via WhatsApp en heb ik nog even van het uitzicht kunnen genieten. Zo mooi! Ik ben de grot gaan bezichtigen en later kwam de groep mijn kant op. En door!!! Volgende punt op de agenda.... roeien op de rivier tussen de rijstvelden en karstgebergte door. Met roeien bedoel ik dat we werden geroeid, hahaha! Onze roeister was een lief vrouwtje. "Hi" "hello" "Were you from" "The Netherlands... Holland" "Ahhhh"...geen idee.... zij aan het roeien, op een gegeven moment kijk ik om me heen..... heel veel bootjes... (was verder niet toeristisch of zo Hahahaha!) Waren ze allemaal met hun voeten aan het roeien! Zo raar je hoofd registreert iets maar weet in eerste instantie niet wat! "Rod Rod, kijk hoe ze roeien!!!!" .. had die natuurlijk allang gezien, maar waarschijnlijk vond hij het normaal... grinnik! "Kijk kijk, ze kunnen zelf de peddels draaien!"... "Oh ja!"... hij was toch een beetje onder de indruk.... Was een mooi tripje, door grotten met stalactieten. Na het roeien toch weer foto's laten aansmeren, pfff! Is altijd hetzelfde.... maar we hebben ons nog geen Vietnamese hoedjes laten aansmeren, goed hé! Er stond een privé auto op ons te wachten om ons naar het hotel in Ninh Binh te brengen. Was nog een hele onderneming om ons hotel te vinden. Volgens Google reed hij er steeds voorbij. Op een gegeven moment wilde hij ons uit de auto zetten... "Google says it is here" "Do you see a hotel?" "No" "So, ask the people on the street" ik bedoel wij spreken geen vietnamees.... uiteindelijk bleek dat er een steegje was waar we in moesten. Hij vertikte het in terug te rijden, dus het laatste stukje maar gelopen, was gelukkig niet ver meer. Het hotel was klein, maar heel mooi. We hadden een upgrade gekregen, wat betekenen dat we 6 trappen op moesten.... Rod zijn benen waren nog zwaar van de 500 steps.... "OMG mijn benen willen dit toch niet!" Hahaha! Had echt wel medelijden met hem!!! Maar was de moeite waard want de kamer was prachtig. Even lekker uitrusten voor we gingen eten. Moesten opletten dat we niet in slaap vielen... De meneer van de receptie had ons 2 leuke lekkere opties gegeven om te eten. Ancient street, zag er heel gaaf uit met veel gekleurde pionen en verlichte pagodes/tempels. Alleen was er voornamelijk Phò te eten, dat is een soort noodlesoep met de nadruk op soep (bouillonwater) en daar zijn we niet zo van gecharmeerd op een of andere manier. Teveel water bij het eten denk ik......Whoehahaha!

Terug gelopen op zoek naar het ander eettentje. Zou dit het zijn.... dit ziet er niet uit, weer van die hele geplukte kippen uitgestald... Nope... next. We zijn nog ergens gaan zitten keken op de kaart vraagt Rod zit er geen Kentucky in de buurt. Ik kijken en ja hoor paar honderd meter verder op. "We changed our minds, bye bye!" Buiten draai ik me nog een keer om en zie vanuit mijn ooghoek de naam van het restaurantje staan wat de receptionist bedoelde. Dat tentje bedoelde hij! Zag er idd prima uit met een hele uitgebreide kaart. Gelukkig want er werd iemand Chagrijnig... and it wasn't me!....

Echt heerlijk gegeten! Was een goeie aanrader! Terug op de kamer, kom we gaan de eerste blog erop zetten. Rod zei is goed maar dan moet je eerst de foto's uitzoeken..... was nog niet zo makelijk tot 2x toe viel de telefoon uit mijn handen omdat ik in slaap viel :0 HAHAHAHAHA! Rod lachte zich helemaal suf! Afijn uiteindelijk gelukt, ik meteen in diepe slaap. Wordt ik ruw gewekt.... je Ipad maakt herrie! Hoe moet dat kloteding uit. Verdwaasd als ik was met hartkloppingen van het ruw wakker worden heb ik op allerlei knopjes gedrukt, zal wel goed zijn....nu maar hopen dat ik de wekker niet hem uitgezet.... proberen verder te slapen maar dat lukte natuurlijk niet meer...%@&#&€*€@_×..... bedankt schat!